Jeśli posiadasz konto na portalu - zaloguj się, jeśli go nie posiadasz zarejestruj się.
Królik (Oryctolagus cuniculus )
Systematyka
rząd: zajęczaki (Lagomorpha)
rodzina: zającowate (Leporidae)
gatunek: Królik (Oryctolagus cuniculus)
Charakterystyka/ morfologia
Budowę ma masywną, głowę stosunkowo dużą. Uszy ma stale stojące i krótsze od głowy. Czubki uszu są brązowe, zaokrąglone. Oczy są duże, tęczówka ciemnobrązowa. Przednie kończyny są przystosowane do grzebania. Sierść gładko ułożona do tyłu. Ubarwienie sierści zmienne. Grzbiet i boki szarobrązowe, rzadziej szarożółte, kończyny żółtorude. Brzuszna strona ciała przeważnie biała, wyraźnie odcina się od grzbietowej. Krótki ogon jest od góry czarny, od spodu biały. Długość ciała od 35 cm do 45 cm, ogona 5–6 cm, masa ciała od ok. 1,5 kg do 3 kg. Królik ma bardzo dobry wzrok i słuch. Jest dość ostrożny i płochliwy. W razie niebezpieczeństwa przebywające na powierzchni króliki ostrzegają się nawzajem, głośnym tupnięciem tylnej kończyny o ziemię, po czym chowają się w norach. Królik jest zwierzęciem towarzyskim, nie obserwowano walk osobników, nawet przy zagęszczeniu kilku tysięcy osobników na 100 ha.
Biotop/ preferencje pokarmowe
Żyje w grupach tworząc kolonie. Najczęściej spotkać go można na terenach suchych i ciepłych o piaszczystej glebie, unika terenów podmokłych i wnętrza lasu. Czasami można go spotkać na nasypach kolejowych, w lasach sosnowych, na brzegach lasów oraz w parkach miejskich oraz w uprawach rolniczych, na łąkach, w sadach. Unika wzniesień powyżej 600 m n.p.m. Osiedla się na glebach luźnych, o podłożu piaszczystym lub wapiennym. Wymaga nagiej ziemi lub pokrytej darnią. Kopie w ziemi nory, które zawierają jedną dużą komorę gniazdową oraz liczne chodniki, mające w kilku miejscach wyjście na powierzchnię ziemi. Służą mu one głównie do obrony przed wrogami. Żeruje na terenie otaczającym bezpośrednio kolonię. Jest zwierzęciem roślinożernym. Żeruje zwykle o zmierzchu i nad ranem. Zjada wiele roślin, najchętniej drobniutkie rośliny przy samej ziemi. Ulubionym żerowiskiem są intensywnie użytkowane pastwiska, pożarzyska, mrozowiska i inne powierzchnie pokryte drobniutką roślinnością. Chętnie żeruje na obrzeżach lasu, gdzie oprócz roślin zielnych zjada korę i pędy drzew i krzewów. Zimą żywi się suchymi trawami, bulwami roślin, korzonkami oraz korą i pędami krzewów i drzew. Nie znosi gęstej i wysokiej pokrywy trawiasto-zielnej. Nie toleruje żyznych siedlisk, dużej ilości opadów, stosowania nawożenia lub słabego użytkowania roślin przez inne ssaki.
Rozwój osobniczy
Okres rozrodu królika ciągnie się od lutego do września. Ciężarne samice kopią w pobliżu nor rodzinnych specjalne nory- kotniki z gniazdem na końcu. Matka wyściela gniazdo nie tylko trawą, ale dużymi pękami sierści wyrwanej sobie z brzucha. Ciąża trwa 28-33 dni. Liczba miotów w ciągu roku wynosi 3-5, liczba osobników w miocie 4-12. Młode rodzą się nagie, ślepe i niedołężne. Oczy otwierają dopiero w 10 dniu życia. Matka wychodząc z gniazda zamyka wejście kotnika ziemią i trawą. Przed opuszczeniem nory zaznacza wejście moczem lub odchodami, których zapach sygnalizuje innym królikom, ze nora jest zajęta. Każdej nocy wraca tylko raz i karmi małe. Trwa to około 4 tygodni. W wieku 3-4 tygodni wychodzą po raz pierwszy z nory i zaczynają żerować. Dojrzewają płciowo w wieku 5-8 miesięcy, żyją około 10 lat.
Status gatunku
Królik jest w Polsce zwierzęciem łownym z okresem ochronnym. Sezon łowiecki trwa od 1 listopada do 31 grudnia, a w drodze odłowu do 15 stycznia.
Przygotowała: Wanda Kula