Jeśli posiadasz konto na portalu - zaloguj się, jeśli go nie posiadasz zarejestruj się.
Gatunek byliny należący do rodziny amarylkowatych. Do tej rodziny zalicza się pospolitszą i bardziej znaną śnieżyczkę przebiśniega oraz narcyzy. Jest to jedna z najwcześniej kwitnących na wiosnę roślin. Często kwitnie nawet w lutym, przeważnie w marcu i kwietniu. Nie przeszkadza jej nawet zalegający po zimie śnieg.
Występowania/ siedlisko:
W stanie dzikim występuje w środkowej i południowej Europie z wyjątkiem obszarów śródziemnomorskich. Przez Polskę przebiega północna granica występowania tego gatunku. W kraju rośnie na stosunkowo niewielu stanowiskach, szczególnie obficie w Bieszczadach (530-1180 m.npm). Występuje także w Sudetach, na nizinie Śląskiej, w południowej części Wielkopolski, na Roztoczu. Śnieżyca lubi dużą wilgotność i przepływ wody w pobliżu. Najczęściej rozwija się w lasach łęgowych, zwłaszcza olszynach, poza tym w buczynach oraz wilgotnych łąkach. Preferuje miejsca otwarte lub półcień. Najchętniej rośnie na glebach żyznych, brunatnych, madach próchnicznych - najlepiej o odczynie obojętnym. W sprzyjających warunkach tworzy łany składające się z tysięcy okazów.
Wygląd/kwitnienie:
Bylina ta osiąga 30 cm. wysokości. Zimuje w postaci cebuli kulistej, wieloletniej (ok. 3 cm średnicy), która otulona jest łuskami. Na przedwiośniu z cebuli tej wyrasta 2-4 liście o kolorze ciemnozielonym, mające do 1 cm szerokości, zaokrąglone na wierzchołkach. Równocześnie z liśćmi wyrasta łodyga, która z której wyrasta dzwonkowaty, pachnący, zwisający kwiat. Każdy kwiat jest śnieżnobiały z żółtawymi końcówkami. Po okresie kwitnienia (marzec – kwiecień) wytwarza się owoc z licznymi białymi drobnymi nasionami.
Status gatunku:
Ze względu na rzadkość występowanie śnieżycę objęto ścisłą ochroną prawną na mocy Rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w sprawie ochrony gatunkowej roślin. Największym zagrożeniem dla tego kwiatu jest regulacja rzek, oraz zrywanie lub wykopywanie w celu przenoszenia do ogrodów. Gatunek ten znajduje się na Czerwonej liście roślin naczyniowych zagrożonych w Polsce w kategorii V (gatunek narażony na wymarcie). W celu ochrony tego gatunku powstało w Polsce kilka rezerwatów ścisłych. Najbardziej popularne to Śnieżyca wiosenna w Dwerniczku w Bieszczadach oraz rezerwat „Śnieżycowy Jar” w Wielkopolsce.
Ciekawostki:
Łacińska nazwa leucoium pochodzi od greckiego to leucyn ich (biały fiołek). Roślina ta jest trująca, ze względu na zawartość alkaloidu leukoiny. Pomimo tego liście tej rośliny są przysmakiem zjadanym przez sarny i jelenie. Ludowa nazwa tego kwiatu to śniegółka lub gładyszek. Ciekawostką jest, że w Bieszczadach występuje podgatunek karpacki śnieżycy wiosennej, który charakteryzuje się tym, że u wielu roślin na jednej łodydze występują dwa kwiaty. Ten podgatunek uważany jest za subendemit wschodniokarpacki.